karunadutoday
ಒಮ್ಮೆ ಅಜ್ಜಿಯೊಬ್ಬರು ಸೂಜಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡರು. ಅವರು ಬೀದಿ ದೀಪದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದರು. ದಾರಿಹೋಕರೊಬ್ಬರು ರಸ್ತೆಯ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಅಜ್ಜಿ ಏನನ್ನಾದರೂ ಹುಡುಕುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿ, “ಅಜ್ಜಿ, ನೀವು ಏನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೀರಿ?” ಎಂದು ಕೇಳಿದರು, “ನಾನು ಸೂಜಿಯನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಸಹೋದರ.” ಎಂದು ಅಜ್ಜಿ ಹೇಳಿದಳು.
“ಅಜ್ಜಿ, ನೀವು ಸೂಜಿಯನ್ನು ಎಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೀರಿ? “ನಾನು ಅದನ್ನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ.”ನೀವು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸೂಜಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿಲ್ಲವೇ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೀರಾ?, “ನೀವು ಅದನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿಯೇ ಹುಡುಕಬೇಕು” ಎಂದನು.
ಇದಕ್ಕೆ ಅಜ್ಜಿ “ಇಲ್ಲ, ಸಹೋದರ, ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕತ್ತಲೆಯಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುತ್ತಿರುವಾಗ, ನಿಮ್ಮಂತಹ ಒಬ್ಬರು ಬಂದು ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ನೋಡಲು ಹೇಳಿದರು. ಹಾಗಾಗಿ, ನಾನು ಅದನ್ನು ಈ ಬೀದಿ ದೀಪದ ಕೆಳಗೆ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.” ಆಗ ಆ ದಾರಿಹೋಕ “ಅಯ್ಯೋ ಕತ್ತಲಿದ್ದರೇನಂತೆ, ಎಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿರುವೆಯೋ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಬೆಳಕನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹುಡುಕಬೇಕು” ಎಂದನು. ಅದೇ ರೀತಿ, ಕಳೆದುಹೋದುದನ್ನು ಹುಡುಕುವುದು ಕೇವಲ ಭೌತಿಕ ವಸ್ತುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಆತ್ಮಜ್ಞಾನದ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಇದೆ. ಅಜ್ಜಿ ತಪ್ಪು ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ, ಮನುಷ್ಯರು ಆಗಾಗ್ಗೆ ಒಳಗೆ ನೋಡುವ ಬದಲು ಬಾಹ್ಯ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನೋದಯವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾರೆ.
ಆತ್ಮಜ್ಞಾನವು ನಿಮ್ಮೊಳಗೇ ಇದೆ. ಆತ್ಮಜ್ಞಾನದ ಸಂಕೇತವೆಂದರೆ ಶಾಂತಿ, ಪರಮ ಶಾಂತಿ, ಶಾಂತಿಗಾಗಿ, ಮನುಷ್ಯನು ದೇವಾಲಯಗಳು ಮತ್ತು ದೇವಾಲಯಗಳ ಸುತ್ತಲೂ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ಕಠಿಣ ಪರಿಶ್ರಮದಿಂದಾಗಿ ದೇಹವು ಇನ್ನಷ್ಟು ಕುಗ್ಗುತ್ತದೆ. ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯಲು, ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಜ್ಞಾನವನ್ನ ಹೊಂದಿರಬೇಕು. ಕಳೆದುಹೋದದ್ದನ್ನು ಹುಡುಕುವುದು ತನ್ನೊಳಗೆ ಇರುವುದು ಅತ್ಯಗತ್ಯ. ಅದನ್ನು ತನ್ನೊಳಗೆ ಹುಡುಕಬೇಕು, ಆದರೆ ಹೊರಗೆ ಹುಡುಕುವುದರಿಂದ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಜ್ಞಾನವು ತನ್ನೊಳಗೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಅದನ್ನು ತನ್ನೊಳಗೆ ಹುಡುಕಬೇಕು.
ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನಿಗಳಾಗಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರು ತಮ್ಮೊಳಗೆ ಆತ್ಮಜ್ಞಾನವನ್ನು ಹುಡುಕಿದರು ಮತ್ತು ಅವರು ತಿಳಿದಿದ್ದ ಸತ್ಯವನ್ನು, ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನಿಗಳನ್ನು ಸುಲಭ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನೀಡಿದರು. ಈ ಬಾಹ್ಯ ಪ್ರಪಂಚದಂತೆಯೇ, ನಮಗೂ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಪ್ರಪಂಚವಿದೆ. ನಾವು ಅಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಿದರೆ ಎಲ್ಲವೂ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದಂತಹ ಪಿಂಡಾಂಡವಿದೆ ಎಂದು ಮಹಾಾತ್ಮರು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಉಪನಿಷತ್ತಿನ ಒಂದು ಶ್ರೇಷ್ಠ ಮಾತು ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ.
“ಆಸತೋಮ ಸದ್ಗಮಯ”
“ತಮಸೋಮ ಜ್ಯೋತಿರ್ಗಮಯ”
“ಮೃತ್ಯೋರ್ಮ ಅಮೃತಂ ಗಮಯಾಯ”
ಈ ಬಹಿರ್ಮುಖವಾದ ಜಗತ್ತೆಲ್ಲವೂ ಅಜ್ಞಾನದಿಂದ ತುಂಬಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಕತ್ತಲು ಇದೆ. ಈ ಹೊರ ಜಗತ್ತು ಅಸತ್ಯವಾಗಿದೆ, ಮಾಯಾಮಯವಾಗಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಇದೆಲ್ಲವೂ ಒಂದು ದಿನ ನಾಶ ಹೊಂದುತ್ತದೆ. ಅದರಂತೆ ಈ ದೇಹವು ಕೂಡಾ ಒಂದು ದಿನ ಬಿದ್ದು ಹೋಗುವದು. ಇಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕಿದೆ, ಚಂದ್ರನೆ ಬೆಳಕಿದೆ; ಆದರೆ ಆತ್ಮ ಪ್ರಕಾಶದ ಅಭಾವ ಇದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಬಹಿರ್ಮುಖದಿಂದ ಅಂತರ್ಮುಖದ ಕಡೆಗೆ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಬೇಕು. ಈ ಹೊರ ಜಗತ್ತು ಅಸತ್ಯ ನಮ್ಮ ಅಂತರ್-ಜಗತ್ತು ಸತ್ಯ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅಸತ್ಯದಿಂದ ಸತ್ಯದ ಕಡೆಗೆ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿ ಎಂದಿರುವರು ಉಪನಿಷತ್ಕಾರರು. ತತ್ವವನ್ನು ನಮ್ಮ ದೇಹಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿಕೊಂಡರೇನೇ ಅದು ಸ್ಪುಟವಾಗಿ ಅರ್ಥವಾಗುವದು. ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಗೆ ಹುಡುಕಿದರೆ, ಹೊರಗೆ ಹೋಲಿಸಿನೋಡಿದರೆ ಅದು ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ತಮಸೋಮಾ ಜ್ಯೋತಿರ್ಗಮಯ” ತನ್ನ ಅಂತರ್ಮುಖತೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಒಂದು ಅಜ್ಞಾನ ಇದೆ. ಕತ್ತಲು ಇದೆ. ಅಂದರೆ ಆತ್ಮ ಪ್ರಕಾಶದ ಅಭಾವ ಇದೆ. ಜಪದಿಂದ (ಪ್ರಾಣಾಯಾಮದಿಂದ), ಧ್ಯಾನದಿಂದ ಅಲ್ಲಿ ಆತ್ಮ ಪ್ರಕಾಶವನ್ನು ಪ್ರಖರ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಒಳಗೂ ಒಂದು ಬೆಳಕು ಇದೆ. ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತೇವೆ. ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಾಶವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅದು ಹೇಗೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು? ಆ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿಯೇ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಣಬೇಕು. ನಂತರ ಆ ಬೆಳಕೇ ನಾನು ಎಂಬುದನ್ನು ಅರಿಯಬೇಕು.
‘ಮೃತ್ಯೋರ್ಮಾ ಅಮೃತಂಗಮಯ’ ತಪಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಮೃತ್ಯುವು ಕಾದು ಕುಳಿತಿರುವದು. ಅಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದರೆ ದಿವ್ಯ ಜೀವನ, ಬಿದ್ದರೆ ಅದೊಂದು ಒಗಟು. ಆ ಒಗಟು ಇರಬೇಕಾದುದೆ. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಗೆಲ್ಲುವಲ್ಲಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬೇಕು” ಎಂದಿರುವರು ಶ್ರೀ ಅಚ್ಯುತ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯವರು. ನಮ್ಮ ಅಜ್ಜಿಯಂತೆ, ನಾವು ಕಳೆದುಹೋದದ್ದನ್ನು ಹುಡುಕುವುದು ತಪ್ಪು ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ – ನಮ್ಮ ಹೊರಗೆ – ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿದರೆ ನಮಗೆ ನಿಜವಾದ ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿ ಹೇಗೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ? ನಾವು ನಮ್ಮೊಳಗೆ ಹುಡುಕಬೇಕು. ನಾವು ಅದಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಸಾಧನೆಯ ಮೂಲಕ ಹೋಗಿ ನಾವು ಕಳೆದುಕೊಂಡದ್ದನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಾಗ, ನಾವು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕರಾಗುತ್ತೇವೆ.
Follow Karunadu Today for more Policy stories like this
Click here to Join Our Whatsapp Group
