ಪಾರ್ವತಿ ಮತ್ತು ಮಹಾದೇವರ ಪವಿತ್ರ ದಾಂಪತ್ಯದ ಕಥೆಯ ಮುಂದಿನ ಭಾಗ..!!

ಮನ್ಮಥನು ಸರಿಯಾದ ಸಮಯ ನೋಡಿ ತನ್ನ ಬಿಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವಿನ ಬಾಣಗಳನ್ನು ಹೂಡಿ ಶಿವನ ಮೇಲೆ ಪ್ರಯೋಗಿಸಿದ. ಬಾಣಗಳು ಶಿವನ ಶರೀರವನ್ನು ತಾಗಿದವು. ತನಗಾದ ತಪೋಭಂಗದಿಂದ ಶಿವನಿಗೆ ಅಸಾಧ್ಯ ಕೋಪ ಬಂತು. ಅವನಿಗೆ ಹಣೆಯ ಮೇಲೂ ಒಂದು ಕಣ್ಣಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಶಿವನಿಗೆ ಹಣೆಗಣ್ಣ ಎಂದೂ ಹೆಸರಿದೆ. ಒಟ್ಟು ಮೂರು ಕಣ್ಣುಗಳಿರುವುದರಿಂದ ತ್ರಿನೇತ್ರ, ಮುಕ್ಕಣ್ಣ ಎಂದೂ ಅವನನ್ನು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಶಿವನಿಗೆ ಕೋಪ ಬಂದಾಗ ಅವನು ತನ್ನ ಹಣೆಗಣ್ಣನ್ನು ತೆರೆಯುತ್ತಿದ್ದ. ಆ ಕಣ್ಣಿನ . ಪ್ರಖರತೆಯಿಂದಾಗಿ ಎದುರಿಗಿದ್ದವರು ಸುಟ್ಟು ಬೂದಿಯಾಗಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ಮನ್ಮಥನ ಬಾಣದಿಂದ ತಪೋಭಂಗ ಹೊಂದಿದ ಶಿವ ತನ್ನ ಹಣೆಗಣ್ಣನ್ನು ತೆರೆದನು. ಮರೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಈ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಉಳಿದ ದೇವತೆಗಳಿಗೆ ಹೆದರಿಕೆಯಾಯಿತು. ಅವರೆಲ್ಲ ಒಂದೇ ಕಂಠದಿಂದ “ಪ್ರಭೋ, ಕೋಪವನ್ನು ಉಪಸಂಹರಿಸು. ಮನ್ಮಥನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿ” ಎಂದು ಕೂಗಿಕೊಂಡರು. ಆದರೆ ಅಷ್ಟು
ಹೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ಶಿವನ ಹಣೆಗಣ್ಣಿನಿಂದ ಮಿಂಚಿನಂತೆ ಸಿಡಿಲಿನ ಸಂಚಾರವಾಗಿ ಮನ್ಮಥ ನನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಎಲ್ಲರೂ ನೋಡನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಮನ್ಮಥನ ದೇಹ ಬೂದಿ ಯಾಗಿಹೋಯಿತು.

ಆನಂತರ ಶಿವನು ಮತ್ತೆ ತಪಸ್ಸಿಗೆ ತೊಡಗಿದನು ಅವನು ಪಾರ್ವತಿಯ ಕಡೆ ತಿರುಗಿಯೂ ನೋಡಲಿಲ್ಲ. ಇದರಿಂದ ದೇವತೆಗಳಿಗೆ ಬಹಳ ನಿರಾಸೆಯಾಯಿತು.

ಪಾರ್ವತಿಗೂ ಸಹ ಶಿವನು ತನ್ನನ್ನು ಉಪೇಕ್ಷಿಸಿದನೆಂದು ಬಹಳ ದುಃಖವಾಯಿತು. ಆದರೆ ಶಿವನನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ತಾನು ಅನುಸರಿಸಿದ ರೀತಿ ಸರಿ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ಎಂದು ಅವಳಿಗನ್ನಿಸಿತು. ದೇವತೆಗಳ ಮನಸ್ಸು ಗೆಲ್ಲಬೇಕಾದರೆ ತ್ಯಾಗ, ತಪಸ್ಸುಗಳೇ ಸಾಧನ ಎಂಬುದು ಅವಳಿಗೆ ಮನವರಿಕೆಯಾಯಿತು “ನನ್ನ ಭಕ್ತಿಯಿಂದಲೇ ಪರಮೇಶ್ವರನನ್ನು ಒಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ” ಎಂದು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿದಳು ಘೋರವಾದ ತಪಸ್ಸಿಗೆ ತೊಡಗಿದಳು.

ದೀರ್ಘವಾದ ಕಠೋರ ತಪಸ್ಸಿನಿಂದಾಗಿ ಪಾರ್ವತಿಯ ದೇಹ ಕೃಶವಾಯಿತು. ಆದರೂ ಅವಳು ಧೃತಿಗೆಡಲಿಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಗಾಳಿಯನ್ನೇ ಆಹಾರವಾಗಿರಿಸಿಕೊಂಡು ಶಿವನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಮನಸ್ಸು ನೆಟ್ಟಳು. “ಓಂ ನಮಃ ಶಿವಾಯ’ ಎಂಬುದೇ ಅವಳ ಮಂತ್ರ ವಾಯಿತು. ಅವಳ ಉಚ್ಛಾಸ- ವಿಶ್ವಾಸಗಳಲ್ಲಿಯೂ ‘ಶಿವ’ ‘ಶಿವ’ ಎಂಬ ಧ್ವನಿಯೇ ಕೇಳುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಶಿವನೊಬ್ಬನೇ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಶಿವನ ಹೆಸರು ಮಾತ್ರ ಕೇಳುತ್ತಿತ್ತು ಅವಳ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಶಿವನು ಆಕ್ರಮಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಹೀಗೆ ಅವಳ ಪಾಲಿಗೆ ಶಿವ ಸರ್ವಮಯನಾಗಿದ್ದ ದಿನೇ ದಿನೇ ಪಾರ್ವತಿಯ ತಪಸ್ಸು ಮತ್ತಷ್ಟು ಉಗ್ರವಾಯಿತು. ಅವಳ ತಪೋಜ್ವಾಲೆ ಇಡೀ ಜಗತ್ತನ್ನು ಆವರಿಸಿತು.

ಪಾರ್ವತಿಯನ್ನು ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ಪರೀಕ್ಷಿಸಬಾರದೆಂದು ಶಿವನಿಗೆ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಅವಳ ಮುಂದೆ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷನಾಗಿ, “ಪಾರ್ವತೀ ! ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಮೆಚ್ಚಿದ. ನಾನು ನಿನ್ನವನು” ಎಂದನು. ಪಾರ್ವತಿಗೆ ಹಿಡಿಸಲಾರದಷ್ಟು ಆನಂದವಾಯಿತು. ಅವಳು ಶಿವನ ಪಾದಮುಟ್ಟಿ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದಳು.

ಎಲ್ಲ ದೇವತೆಗಳೂ ಬ್ರಹ್ಮದೇವರೊಡನೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದರು. ಹಿಮವಂತ ಮನೋರಮೆಯರೂ ಬಂದರು. ಶಿವ- ಪಾರ್ವತಿಯರ ಕಲ್ಯಾಣ ಅತ್ಯಂತ ವೈಭವದಿಂದ

ಆಗ ಮನ್ಮಥನ ಪತ್ನಿ ರತೀದೇವಿಯು ಶಿವನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದಳು. ತನ್ನ ಪತಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಅವಳ ದುಃಖ ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿತ್ತು, ಅವಳು ಶಿವನ ಪಾದಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದು “ಪ್ರಭು ! ನನ್ನ ಪತಿಯನ್ನು ಬದುಕಿಸಿಕೊಡಿ” ಎಂದು ಬೇಡಿಕೊಂಡಳು. ಶಿವನಿಗೆ ಅವಳನ್ನು ಕಂಡು ಬಹಳ ಮರುಕವಾಯಿತು. ಲೋಕಕಲ್ಯಾಣದ ಸದುದ್ದೇಶದಿಂದ ಮನ್ಮಥನು ಪ್ರಾಣತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದ್ದನು. ಆದ್ದರಿಂದ ರತೀದೇವಿಗೆ ಆಗಿದ್ದ ಅನ್ಯಾಯವನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸುವುದು ತನ್ನ ಧರ್ಮವಾಗಿತ್ತು.

ಶಿವನು ‘ರತಿದೇವಿ ! ದುಃಖಿಸಬೇಡ. ನಿನ್ನ ಪತಿಯು ಮತ್ತೆ ನಿನ್ನ ಜೊತೆಗೂಡು ವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. ಮನ್ಮಥನ ಶರೀರ ಸುಟ್ಟು ಬೂದಿಯಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನ ಶರೀರವನ್ನು ಮರಳಿ ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವನು ಶರೀರವಿಲ್ಲದೆಯೇ ಸದಾ ಕಾಲಕ್ಕೂ ನಿನ್ನೊಡನೆ ಇರುತ್ತಾನೆ. ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದಿನ ಅಂದರೆ ನಾನು ಅವನನ್ನು ದಹಿಸಿದ ದಿನ ಮಾತ್ರ ಅವನು ತನ್ನ ಮೊದಲ ರೂಪ ಧರಿಸಿ ನಿನ್ನೊಡನೆ ವಿಹರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಹೀಗೆ ಅಂಗಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಅವನು ಅನಂಗ ಎಂದು ಪ್ರಸಿದ್ದ ನಾಗುತ್ತಾನೆ. ಇನ್ನು ಮುಂದೆಯೂ ಅವನು ಕಾಮದೇವತೆಯಾಗಿರುತ್ತಾನೆ” ಎಂದನು. ರತೀದೇವಿಗೆ ಇದರಿಂದ ಎಷ್ಟೋ ಸಮಾಧಾನವಾಯಿತು. ಇತರ ದೇವತೆಗಳಿಗೂ ಸಂತೋಷವಾಯಿತು.